Evgeniy Prokopov, Могилёв, Беларусь - полная информация о профиле человека

Имя

Evgeniy

Фамилия

Prokopov

Пол

Мужчина

День рождения

19

Месяц рождения

февраль

Год рождения

Скрыт

Дата рождения

19.2

Полных лет

Скрыто

Кто по гороскопу

Водолей

Страна

Беларусь

Родной город

Могилёв

Город проживания

Могилёв

Электронная почта (email)

Скрыто

Номер телефона

Не известен

Владение языками

Скрыто или не заполнено

Twitter

Не указан

LiveJournal

Не указан

Skype

может ещё ключи от квартиры дать

VK ссылка

id161519112

Личный сайт

да вроде нету

Галочка верификации

Отсутствует

Дата регистрации профиля ВКонтакте

25 января 2012 года

Прошло после регистрации

12 лет 7 месяцев 30 дней

Онлайн ли сейчас

Нет

Когда был онлайн

03 декабря 2012 в 14:16:40

С какого устройства заходил

С компьютера

ID профиля

161519112

Никнейм (псевдоним)

Короткий адрес страницы (домен, никнейм) не задан

Можно ли отправить личное сообщение?

Такая возможность есть

Разрешены ли записи на стене?

Запрещены

Статус профиля VK

Открытый

Доступ к аудиозаписям

Открыт

Сколько подписчиков

17

Сколько друзей

82

Подарки

Нет данных

Заметки

Нет данных

Фотоальбомы

3

Фотографии

28

Видеозаписи

46

Аудиозаписи

92

Группы

78

Паблики

28

Школа

ВУЗ

Информация не указана или скрыта настройками приватности

Работа

Информация не указана или скрыта настройками приватности

Деятельность

Сапраўды, якія прыгожыя беларускія словы! Якой пяшчотай і цеплынёй ад іх вее. Яны запаўняюць усё навокал нечым незразумелым, але такім жаданым і непаўторным. Я лічу нашу мову прыгожай, самай пяшчотнай, вольнай, пявучай, вобразнай, шчырай. Шмат у ёй розных ветлівых зваротаў, такіх, як «Калі ласка», «Дзякуй», «Добрай ночы», «Будзьце ласкавы», шмат фразеалагізмаў, эпітэтаў, тралных пяраўнанняў і ўсяго таго, што называецца двума простымі словамі — беларуская мова. Я — беларуска, люблю нашу мову, здаецца, ёй валодаю з самага маленства. У школе мае веды па мове грунтоўна ўдасканальваюцца дзякуючы настаўніцы беларускай мовы і літаратуры. Каб вы ведалі, як цікава і займальна ў яе на ўроках! Заняткі яна звычайна пачынае з чытання выказванняў беларускіх пісьменнікаў і паэтаў пра мову. Пры гэтым настаўніца заўсёды кажа: «Калі ласка, паслухайце мяне...» На роднай мове напісана шмат вершаў, песень, казак, паданняў. Але хочацца, каб часцей гучала наша «калі ласка», бо мову родную, як і думку, нішто не можа стрымаць і абмежаваць

Интересы

Мова... Наша родная мова... Колькі мілагучнасці, таемнасці ў гэтым слове. Залатыя лісцікі на дрэвах, кожная птушка, кожная кветка і, канешне, чалавек - усе маюць сваю мову. «Самы найвялікшы і бясспрэчны закон жыцця - гэта людская мова, праз якую чалавек стаў вышэй за ўсіх істот пад сонцам», - пісаў знакаміты Янка Купала. Сапраўды, чалавечую мову нельга параўнаць з мовай птушак, жывёл, раслін. Яна з'яўляецца больш прыгожай, мілагучнай, дзякуючы ей людзі размаўляюць, вучацца, дасягаюць сваей мэты, але нашу родную мову трэба аберагаць, трэба не саромецца яе. Памятаеце, як у далёкія часы пакутавалі людзі, якім трэба было адрачыся ад роднай мовы, ад радзімы. Цяпер мы павінны адстойваць свае нацыянальныя інтарэсы. У сваім вершы Ніл Гілевіч добра паказаў, як квітнее мова і як яна знікае. У творы аўтар параўноўвае залатую дуброву з нашай мовай. Канешне, можна сказаць, што мова наша залатая, бо яна багата прыгожымі словамі, выразамі, у кожнае слова чалавек укладваў душу, але нельга параўнаць мову з дубровай. Прыйдзе халодная пара - і дрэвыскінуць трапяткія лісточкі, ахутаюцца сном, а наша родная мова павінна жыць, узбагачацца, не загінуць. Мы ж будзем дапамагаць ей. Дуброве нельга дапамагчы, але мове можна. Трэба толькі шанаваць, аберагаць, змагацца за яе. «Наша мова - гэта народны скарб. Яго нельга не шанаваць, як нельга не шанаваць родны народ», - з хваляваннем гаварыў Іван Мележ. Як усё ж такі трэба аберагаць родную мову? Якая яна, наша мова? Чаму мы яе шануем? Адказы на гэтыя пытанні кожны знойдзе ў сваім сэрцы, у душы. На гэтыя пытанні людзі імкнуліся адказаць на працягу; шматлікіх стагоддзяў, у розныя часы. Жыццё людзей, якія вымушаны былі пакінуць радзіму, было цяжкім, невыносным. Яны не маглі размаўляць на роднай мове, не маглі прытуліцца да роднай зямлі, а гэта самая страшэнная кара. Але вернемся да нашых спрадвечных пытанняў. Адзін вельмі знакаміты чалавек гаварыў: «Мова ласкавая і мілагучная, як песня». Таму мы павінны «спяваць», гаварыць на сваей мове, вучыць іншых размаўляць на ей. «Чалавек - гэта цэлы свет», - сказаў Кузьма Чорны. Значыць, чалавек можа ўсё: можа ўзбагаціць нашу мову, можа аберагаць яе, змагацца за яе, каб не страціць зусім. «Хто забыў сваіх продкаў - сябе згубіў, а хто забыў сваю мову - усё згубіў». Мова - гэта тое, без чаго не можа жыць ніводны чалавек. У мяне ёсць сябар, які вельмі любіць, шануе сваю мову, выступав ў яе абарону. Ён сказаў: «Люблю сваю мову за тое, што яна прыгожая і мілагучная, што яна дае людзям тое, без чаго нельга жыць. Люблю сваю мову за тое, што яна самая найлепшая за ўсе мовы ў свеце. За яе я пайду змагацца, пайду абараняць маю мову. Мова і я - гэта адзінае цэлае». Так павінен думаць кожны з нас аб сваей роднай мове. Любоў да яе павінна праяўляцца ў кожным нашым слове, у кожным гуку. Шмат у свеце цудоўных моў. Французская, польская, нямецкая... Адны з іх вабяць сваей прыгажосцю і непаўторнасцю, другія - мілагучнасцю. Але ў кожнага чалавека ёсць толькі адна мова, якая завецца роднай. Менавіта на гэтай мове ён размаўляе са знаёмымі, сябрамі. I вельмі дрэнна, калі чалавек пачынае забывацца на сваю мову, не шануе яе. Розныя часы перажыла наша беларуская мова. I часы Вялікага княства Літоўскага, калі яна мела статус дзяржаўнай, і Рэч Паспалітую, дзе наша родная мова была забаронена. Потым Расійская імперыя, у якой беларускую мову аб'явілі дыялектам рускай. Тэта, наогул, смешна, бо наша мова, хоць яна і з'яўляецца сястрой рускай мовы, развівалася самастойна. I вось мы дажылі да таго часу, што Беларусь стала незалежнай, але наша роднае слова зноў не ў пашане. I чаму? Бо яно «мужыцкае»? Як не сорамна тым, хто так гаворыць, глядзець у вочы сваім суайчыннікам? Цяжкасці, якія сустракаюцца на шляху беларускай мовы, не абышоў сваей увагай і Ніл Гілевіч у вершы « Замірае...». Гэты твор умоўна можна падзяліць на дзве часткі. У першай аўтар гаворыць: ... На пачатку нядоўгага лета - Што рабілася тут, Што за дзіўнае свята было! А другая частка напоўнена сумам і жалем: Дзе ж падзелася ўсё, Што заместа вячыстага слова - Толькі шорхат сухі над нагамі, Як скарга-дако

Любимая музыка

Не указано или скрыто

Любимые фильмы

Не указано или скрыто

Любимые книги

Не указано или скрыто

Любимые игры

Не указано или скрыто

Любимые TV-шоу

Скрыто или не указано

Любимые цитаты

Не указано или скрыто

О себе

Информация скрыта или не указана

Главным в жизни считает

Скрыто или не заполнено

Главным в людях считает

Скрыто или не заполнено

Политические предпочтения

Скрыто или не заполнено

Источники вдохновения

Скрыто или не заполнено

Мировоззрение

Скрыто или не заполнено

Как относится к алкоголю

Скрыто или не заполнено

Как относится к курению

Скрыто или не заполнено